Wiskundemeisjes

The Hitchhiker's Guide to the Galaxy

Als je een bèta bent, en vooral als je een bèta bent die zich dagelijks tussen andere bèta's ophoudt, is het onvermijdelijk dat op een dag iedereen om je heen begint te gniffelen als het getal 42 opduikt. Op die dag wordt het hoog tijd dat je ook zelf Douglas Adams' The Hitchhiker's Guide to the Galaxy gaat lezen, of, nog beter, The Ultimate Hitchhiker's Guide, waarin alle delen zijn opgenomen. Voor mij was die dag al tijden geleden aangebroken, maar nu ben ik overstag en inmiddels ben ik in Life, the Universe and Everything beland.

Het is onmogelijk om een samenvatting te geven, bovendien zal een groot deel van jullie het boek al lang uit hebben, vaker dan 3 keer gelezen hebben, of hele stukken uit het hoofd kunnen citeren. Het boek is uitermate grappig, en nog leerzaam ook. Zo blijkt er een restaurant te zijn aan het einde van het universum, en dat einde van het universum is geen plaats maar een tijd. Ik snap eindelijk waar babelfish zijn naam aan te danken heeft. Ik weet dat ergens in de jaren '80 de aarde is opgeblazen door de Vogons om plaats te maken voor een intergalactische snelweg. Ook weet ik nu wie werkelijk de intelligentste bewoners van de aarde zijn.

Het volgende citaat over een revolutionaire doorbraak in de wiskunde wil ik jullie niet onthouden.

Bistromathics itself is simply a revolutionary new way of understanding the behaviour of numbers. Just as Albert Einstein observed that space was not an absolute but depended on the observer's movement in space, and that time was not an absolute, but depended on the observer's movement in time, so it is now realized that numbers are not absolute, but depend on the observer's movement in restaurants.

The first nonabsolute number is the number of people for whom the table is reserved. This will vary during the course of the first three telephone calls to the restaurant, and then bear no apparent relation to the number of people who actually turn up, or the number of people who subsequently join them after the show/match/party/gig, or to the number of people who leave when they see who else has shown up.

The second nonabsolute number is the given time of arrival, which is now known to be one of those most bizarre of mathematical concepts, a recipriversexcluson, a number whose existence can only be defined as being anything other than itself. In other words, the given time of arrival is the one moment of time at which it is impossible that any member of the party will arrive. Recipriversexclusons now play a vital part in many branches of mathematics, including statistics and accountancy, and also form the basic equations used to engineer the Somebody Else's Problem field.

The third and most mysterious piece of nonabsoluteness of all lies in the relationship between the number of items on the bill, the cost of each item, the number of people at the table and what they are each prepared to pay for. (The number of people who have actually brought any money is only a sub-phenomenon in this field.)

Ik heb de film nog niet gezien, daar wacht ik mee tot ik het boek uit heb. Ook het hoorspel heb ik nog niet geluisterd. Er is dus nog genoeg te doen. En jullie kunnen rustig in de comments discussiëren over wie het leukste personage is (mijn voorkeur gaat voorlopig uit naar Marvin, de paranoid android), of het hoorspel beter is dan het boek of de film, of Vogons stiekem toch best lief zijn en of bistromathics het echt gaat maken in de wetenschap. Maar het zou fijn zijn als jullie niet the ultimate question (zo die al bestaat) in de comments gaan zetten, of andere belangrijke spoilers, want er zijn vast nog meer mensen die het boek nog niet gelezen hebben.

(Jeanine)

NB: Lees in de Engelse wikipedia alles wat je verder nog wil weten over de Hitchhiker's Guide.