Wiskundemeisjes

Naar aanleiding van het briljante liedje I'm not the smoothest operator in my class schreef ik samen met Jos Brakenhoff het volgende wiskunde-liefdesversje. Als je zelf ook een wiskundevers of -liedje hebt geschreven, schroom niet en post het in de comments! (Als het te lang is, mag het ook per mail.)

Mensen die bereid zijn om dit versje met ons tot een liedje te maken, of zelf een beter liedje hebben geschreven dat wij mogen meezingen, kunnen zich ook melden!

De verliefde wiskundige

Ik houd van haar karakter,
haar lichaam is perfect,
graag had ik het eens uitgebreid
met zoenen overdekt.

Ze is open en zeer origineel,
haar maat een mooi getal,
ze heeft veel klasse, is discreet
en trouw in elk geval.

We zijn elkaars inverse,
want samen zijn we een.
We hebben parallellen
en raakvlakken gemeen.

Complex was de verhouding wel,
die is nooit echt ontloken:
het meisje bleek imaginair,
mijn ideaal gebroken.

(Jeanine & Jos)

Via Henry Gillow-Wiles kreeg ik een filmpje van vijf jongens die ergens in een gang a-capella een liefdesliedje zingen. Maar wat voor liefdesliedje! Elke zin zit vol met wiskundige begrippen, die ook prima over de liefde kunnen gaan. Mijn favoriet is de titel van deze post. De zingende jongens zijn wiskundige promovendi uit Texas en ze hebben als The Klein Four Group een heel repertoire met dit soort nummers. Download dat filmpje hier zelf.

Hieronder staat ook de hele tekst voor wie niet alles kan verstaan. Zijn er mensen die zoiets in het Nederlands doen? Of willen doen?

Finite simple group of order two

The path of love is never smooth
But mine's continuous for you
You're the upper bound in the chains of my heart
You're my Axiom of Choice, you know it's true

But lately our relation's not so well-defined
And I just can't function without you
I'll prove my proposition and I'm sure you'll find
We're a finite simple group of order two

I'm losing my identity
I'm getting tensor every day
And without loss of generality
I will assume that you feel the same way

Since every time I see you, you just quotient out
The faithful image that I map into
But when we're one-to-one you'll see what I'm about
'Cause we're a finite simple group of order two

Our equivalence was stable,
A principal love bundle sitting deep inside
But then you drove a wedge between our two-forms
Now everything is so complexified

When we first met, we simply connected
My heart was open but too dense
Our system was already directed
To have a finite limit, in some sense

I'm living in the kernel of a rank-one map
From my domain, its image looks so blue,
'Cause all I see are zeroes, it's a cruel trap
But we're a finite simple group of order two

I'm not the smoothest operator in my class,
But we're a mirror pair, me and you,
So let's apply forgetful functors to the past
And be a finite simple group, a finite simple group,
Let's be a finite simple group of order two
(Oughter: "Why not three?")

I've proved my proposition now, as you can see,
So let's both be associative and free
And by corollary, this shows you and I to be
Purely inseparable. Q. E. D.

(Ionica)

Vandaag las ik dat Stephen Fry bezig is met een film over het leven van Srinavasa Ramanujan. Fry is een van mijn helden (Blackadder! Making history! A bit of Fry and Laurie! Wilde!) en elke wiskundige moet Ramanujan wel bewonderen (1729!).

Fry gaat de film maken met regisseur Dev Benegal (hiernaast staan ze samen op de foto). Veel is nog niet bekend. De vriendschap tussen Ramanujan en Hardy zal zeker een van de thema's in de film zijn. Fry hoorde de verhalen over Ramanujan en Hardy toen hij zelf in Cambridge studeerde. Benegal reisde twintig jaar geleden door de streek waar Ramanujan opgroeide en studeerde. Allebei wilden ze al jaren iets met het verhaal van dit genie doen. Toen ze elkaar vorig jaar tegenkwamen, was het idee voor de film snel geboren.

Fry grapte, dat hij overweegt om zelf de hoofdrol te willen spelen. Ik ben benieuwd, hij is een goed acteur, maar hij heeft niet echt het postuur van een frêle Indiër..