Internetbureau Rotterdam 
Dit bericht is geplaatst op donderdag 20 april 2006 om 09:33 in categorieën Algemeen, Filmpjes, Kunst. Je kunt de reacties volgen via een RSS 2.0 feed. Je kunt een reactie plaatsen, of een trackback van je eigen site plaatsen.
Wiskundemeisjes
Ionica & Jeanine
I'm not the smoothest operator in my class
In Algemeen,Filmpjes,Kunst, door wiskundemeisjes
Via Henry Gillow-Wiles kreeg ik een filmpje van vijf jongens die ergens in een gang a-capella een liefdesliedje zingen. Maar wat voor liefdesliedje! Elke zin zit vol met wiskundige begrippen, die ook prima over de liefde kunnen gaan. Mijn favoriet is de titel van deze post. De zingende jongens zijn wiskundige promovendi uit Texas en ze hebben als The Klein Four Group een heel repertoire met dit soort nummers. Download dat filmpje hier zelf.
Hieronder staat ook de hele tekst voor wie niet alles kan verstaan. Zijn er mensen die zoiets in het Nederlands doen? Of willen doen?
Finite simple group of order two
The path of love is never smooth
But mine's continuous for you
You're the upper bound in the chains of my heart
You're my Axiom of Choice, you know it's true
But lately our relation's not so well-defined
And I just can't function without you
I'll prove my proposition and I'm sure you'll find
We're a finite simple group of order two
I'm losing my identity
I'm getting tensor every day
And without loss of generality
I will assume that you feel the same way
Since every time I see you, you just quotient out
The faithful image that I map into
But when we're one-to-one you'll see what I'm about
'Cause we're a finite simple group of order two
Our equivalence was stable,
A principal love bundle sitting deep inside
But then you drove a wedge between our two-forms
Now everything is so complexified
When we first met, we simply connected
My heart was open but too dense
Our system was already directed
To have a finite limit, in some sense
I'm living in the kernel of a rank-one map
From my domain, its image looks so blue,
'Cause all I see are zeroes, it's a cruel trap
But we're a finite simple group of order two
I'm not the smoothest operator in my class,
But we're a mirror pair, me and you,
So let's apply forgetful functors to the past
And be a finite simple group, a finite simple group,
Let's be a finite simple group of order two
(Oughter: "Why not three?")
I've proved my proposition now, as you can see,
So let's both be associative and free
And by corollary, this shows you and I to be
Purely inseparable. Q. E. D.
(Ionica)
