Reacties op: Een cultuurgeschiedenis van de wiskunde

Door: Ionica

Ionica — Wed, 17 Mar 2010 06:51:54 +0000

Ik herinner me nog dat ik destijds de hoofdstukken lang niet allemaal goed vond, maar dat hoofdstuk drie van Jan Hogendijk prachtig was.

Door: Rene

Rene — Tue, 16 Mar 2010 19:20:23 +0000

Ik lees nu hfs. 1 met een half oog terwijl ik huiswerk zit te corrigeren, en ik word niet vrolijk van de stijl. Vooral voor een eerste hoofdstuk is dat behoorlijk jammer. Hij begint met de begrippen geschiedenis en cultuur uit te spelen tegen de wiskunde, op een nogal onhandige manier moet ik zeggen, om daarna te betogen dat ze - wat een verrassing - toch heel niet zo verschillend zijn: en juist als je denkt dat hij eindelijk tot de kern van zijn argument komt, rondt hij af met een korte verwijzing naar een artikel(?) van iemand anders, namelijk "Ten Misconceptions about Mathematics and its History" van Michael J. Crowe. Op dat punt besloot ik dat ik beter maar meteen naar dat werk op zoek kon gaan... Jammer, want ik vind het een boeiend thema: wat moeten we met de "objectiviteit" van de wiskunde - die moeilijk te ontkennen lijkt - als we niet willen vervallen in een naief platonisme?

Door: Jeanine

Jeanine — Tue, 16 Mar 2010 11:03:01 +0000

@ Dirk: dank voor je recensie. Ik heb zelf alleen nog losse stukken uit het boek gelezen, dus over het geheel kon ik niet zoveel zeggen.

Door: Dirk

Dirk — Mon, 15 Mar 2010 19:53:15 +0000

Dit is een fantastisch boek! Ik heb het gelezen. Hieronder kan je de recensie lezen die ik erover heb geschreven.

In tegenstelling van wat de titel van dit boek doet vermoeden is het een cliffhanger, een boek dat je in één ruk wil uitlezen! Een soortgelijk ervaring had ik met een ander boek over wiskunde, 'De laatste stelling van Fermat', dat ook reeds in deze blog is verschenen.

Een cultuurgeschiedenis van de wiskunde is geen roman of verhaal. Het geeft een welliswaar compact en beperkt overzicht van de geschiedenis van de wiskunde van Thales tot nu. Uiteraard begint het boek in hoofdstuk 1 met de oude Grieken Thales, Aristoteles, Plato, Archimedes, ... . Eén van de Oude Grieken die, ongewild, een rode draad vormt in dit boek is Euclides, meer bepaald zijn magistraal werk 'De Elementen'. De volgende hoofdstukken behandelen telkens een specifieke periode in de wiskundegeschiedenis. Op die manier vormt het een chronologisch en goed volgbaar geheel.

Wat ik vooral waardeer is het hoofdstuk over Indiase en Arabische wiskunde. Die floreert in de periode na de Oude Grieken en de Middeleeuwen. De periode in Europa waar vooral de Bijbel als enige waarheid gold en (dus) ons denkvermogen tot een absoluut nulpunt terugvoerde. Gelukkig waren er dus de Indiërs en Arabieren.