Wat ik probeerde duidelijk te maken, is dat ik me een boek lang ergerde aan de hoofdpersoon. Hij heeft allerlei grote plannen, maar maakt helemaal niets van zijn leven. Ik vroeg me af waarom iemand een boek over zo iemand zou schrijven. Als ik (zonder te weten dat het Coetzee zelf was) had moeten voorspellen wat er daarna met die jongen gebeurt, dan had ik gegokt op een saaie kantoorbaan, een ongelukkig huwelijk en jarenlang gezeur over de boeken die hij zou kúnnen schrijven.

Het verbaasde mij dat deze lamlendige jongen zichzelf op de een of andere manier bij elkaar heeft geraapt en een hele reeks romans heeft geschreven. En dat die boeken blijkbaar zo goed zijn dat hij de Nobelprijs heeft gekregen. Een Nobelprijs is toch op zijn minst de erkenning dat je niet onopgemerkt bent gebleven.

De Nobelprijs is overgewaardeerd, ik ben er niet tegen, maar er wordt teveel waarde aan gehecht,
een Nobelprijs doet niets af aan de prestaties van de mensen die hem gekregen hebben, maar voegt
er ook niets aan toe. Als kind wist ik niet dat Nobel een eigennaam was, alsof die mensen iets
nobels hadden gedaan. Maar het ging om iemand die met de uitvinding van dynamiet rijk was geworden.
Ik walg van de sfeer van heiligheid die er om de Nobelprijs heen hangt, hij is ook ondemocratisch.
Dat een stel Zweedse technocraten beslist wie of wat er goed is in de wereld, dat moeten ze zelf
weten, maar dat de hele wereld daar dan in mee gaat, gewoonweg belachelijk. Nobelprijs winnaars
begeven zich ook altijd op gebieden buiten hun vakgebied, Nobelprijs voor de Natuurkunde? Prima,
een of andere theorie, daar hebben we iets aan, maar dan te denken dat zo iemand dan iets zinnigs
over politiek kan zeggen en dat er dan naar geluisterd wordt, ook belachelijk. Dan de Nobelprijs
voor de vrede, die hebben ze ooit aan Yasser Arafat gegeven, die man was geen vredesstichter, hij
vocht voor zijn volk, daarom zou je heb kunnen prijzen, maar het was een keiharde vechtjas, dan kan
ik nog wel een paar mensen kunnen bedenken. De toekenning van de Nobelprijs voor de vrede is duidelijk
politiek gemotiveerd, met de toekenning doet het Zweedse Nobelcomite een politieke uitspraak, en
oefent daarmee macht uit, een ondemocratische macht, zulke machten moet je wantrouwen. En wie denkt
het Nobelcomite wel wie ze zijn? In dit verband is het aardig de reden te zien die Perelman gaf
voor het weigeren van een prestigieuze prijs (hij weigerde de Fields medal ook, nota bene een prijs
door en voor Wiskundigen). Hij zei: ze zijn niet in staat mijn werk te be-oordelen, zowel niet
negatief als positief, en hij weigerde. Het bewijs zelf was genoeg, daar had hij geen prijs voor
nodig, en dat geldt ook voor al de mensen die iets bijzonders gepresteerd hebben op de gebieden
waar het Nobelcomite iets over meent te moeten oordelen, hun prestatie is genoeg, ook zonder Zweden.

Dus Ionica, als jij op basis van een boek, onbevooroordeeld, tot de conclusie komt dat John Coetzee
een lamlendige wiskundestudent was, dan zou ik maar bij dat oordeel blijven, want waarschijnlijk
was ie dat dan. Volg je eigen weg. Het is wel zo dat autobiografen nagegeven moet worden dat ze
het zelf hebben opgebiecht, maar dat veranderd niets aan de feiten, ook niet als ze die zelf hebben
opgeschreven. Die opmerking van Martijn vind ik gewoon slijmerig, alsof die Nobelprijs alles goedmaakt,
hij kreeg de prijs voor zijn literatuur, niet voor het falen op sociaal en romantisch gebied,
de Nobelprijs voor de literatuur, zoals je kunt nalezen, is trouwens ook een goede illustatie van
de willekeur van het Nobelcomite.

groetjes, Harm