Ik begrijp post 8 niet helemaal. Bedoel je dat de natuurkunde leuker zou zijn als hij niet zijn best zou doen de natuur te beschrijven maar gewoon mooie theorieen zou produceren die vooral mooi zijn en misschien wel, misschien niet iets met de natuur te maken hebben?

Ik ben het daar wel mee eens (daarom heb ik de natuurkunde ook achter me gelaten ten gunste van de wiskunde), maar misschien zou het in dat geval wel zo 'beleefd' zijn om ook de naam natuurkunde te laten vallen...

Laten we het er op houden dat de natuur in principe wel verklaarbaar is, maar slechts bij benadering, en dat er dus geen absolute mogelijkkheid tot een volledige verklaring gevonden kan worden.

Zoals je waarschijnlijk ook wel weet heeft de mens er altijd al behoefte aan gehad om de dingen om zich heen te kunnen verklaren. Uit deze behoefte zijn niet alleen de verschillende soort religies voortgekomen die we nu kennen, maar ook de natuurwetenschappen, waarin men de door jou genoemde natuurwetten zo nauwkeurig mogelijk probeert te omschrijven. Als er geen reden zou zijn om aan te nemen dat de natuur voor ons verklaarbaar zou moeten zijn, zouden de natuurwetenschappen, zoals wij die nu kennen, nooit zijn ontwikkeld.

@Arjen: Dat de modellen steeds ingewikkelder worden om ze beter bij de experimenten te laten aansluiten zou kunnen betekenen dat de experimenten zelf ook ingewikkelder worden, en dat ze daardoor niet of nauwelijks verklaarbaar zijn als je uitgaat van een minder geavanceerd model.
Naar mijn idee zijn de termen verklaren en beschrijven min of meer synoniem, dus wat dat betreft zie ik jouw "probleem", niet zo. Ik stel echter eveneens voor om deze discussie, hoe interessant ook, verder te laten voor wat het is.
Nog even een vraag: uit het feit dat je melding maakt van de Problemengroep O.P. Lossers meen ik te mogen concluderen dat je zelf ook aan de TU Eindhoven hebt gestudeerd of daar in ieder geval een of andere band mee hebt. Klopt dat?

"...maar een model kan ook een aanleiding vormen voor het verklaren van experimentele gegevens, die met een minder geavanceerd model niet verklaard konden worden."
Mijn punt is dat moderne modellen mijns inziens steeds minder gericht zijn op *verklaren* en steeds meer op *beschrijven*.

Ik stel voor dat we overeen komen het oneens te zijn ("Agree to disagree" klinkt toch beter), want deze comment zijn wel een beetje off-topic...

mi verklaren theorieen niets, maar voorzien ze hooguit in een nauwkeurige beschrijving van de realiteit.

Het is inderdaad mogelijk dat de modellen in de huidige theoretische natuurkunde meer gericht zijn op het beter inpassen van de experimentele gegevens dan op het verklaren ervan, maar het zijn uiteindelijk alleen maar modellen, en geen afspiegeling van de waarheid. Een wiskundige techniek kan voor de ontwikkeling van een bepaald model misschien wel vergezocht zijn, maar vanuit strikt wiskundig oogpunt beschouwd kan het in ieder geval interessant zijn om te kijken tot welke resultaten dit zou kunnen leiden. Jij gaat er naar mijn idee blijkbaar van uit dat het model min of meer ondergeschikt zou moeten zijn aan de experimentele gegevens, maar een model kan ook een aanleiding vormen voor het verklaren van experimentele gegevens, die met een minder geavanceerd model niet verklaard konden worden.
In 1843 ontdekten de astronomen dat Mercurius een periheliumverschuiving van 43 boogseconden per eeuw vertoont. Op grond van Newtons zwaartekrachtswet veronderstelden ze dat er nog een planeet (Vulcanus gedoopt) in de buurt van de zon moest zijn, die door zijn aanwezigheid een afwijking in de baan van Mercurius veroorzaakte, wat deze periheliumverschuiving zou veroorzaken. Deze planeet werd niet gevonden, dus was het ondanks de aanwezigheid van een theorie (Newtons zwaartekrachtswet) niet mogelijk een verklaring voor de periheliumverschuiving van Mercurius te geven.
In 1915 voltooide Einstein zijn algemene relativiteitstheorie, die de zwaartekracht als een meetkundige eigenschap van de vierdimensionale ruimtetijd beschrijft. Een van de voorspellingen van deze theorie was dat iedere planeet onder invloed van de zwaartekrachtswerking van de zon een periheliumverschuiving vertoont. Toen Einstein aan de hand van zijn theorie de periheliumverschuiving van Mercurius berekende, bleek deze zeer nauwkeurig overeen te komen met de waarde die indertijd door de astronomen was gevonden. In dit geval kun je stellen dat Newtons zwaartekrachtswet een minder geavanceerd model was dan Einsteins algemene relativiteitstheorie, omdat Newtons zwaartekrachtswet, in tegenstelling tot de algemene relativiteitstheorie, geen bevredigende verklaring voor de periheliumverschuiving van Mercurius kon geven.

Om 'higher categories' als voorbeeld aan te halen, dat is categorieenleer ---ook wel bekend als abstracte onzin--- en dan nog iets verder geabstraheerd. Waanzinnig theoretisch speelgoed, maar ik zou het toch niet anders willen omschrijven dan ingewikkeld.

De modellen die in de moderne theoretische natuurkunde gebruikt worden, zijn mijns inziens veel meer gemaakt om de experimentele data te *benaderen* dan om deze te *verklaren*.

Vandaar ook trek ik het vergelijk met de cirkels-op-cirkels-op-cirkels, die ook proberen om de experimentele data te wringen in een theoretische mal waar ze niet in passen. De vergezochte wiskundige technieken zijn voor mij een symptoom van een soortgelijke situatie in het huidige model.

Of een verklaring al of niet geloofwaardig is heeft naar mijn idee niet zo veel met de gebruikte wiskundige technieken als zodanig te maken. Het is veel belangrijker of je model bruikbaar is voor een goede onderbouwing van je theorie.
De wiskundige technieken lijken alleen maar ingewikkeld voor diegenen die er (nog) niet vertrouwd mee zijn. Zelf ben ik als wiskundige overigens meer in de wiskundige dan in de natuurkundige aspecten van zo'n theorie geïnteresseerd.